Nijmegen staat aan de vooravond van grote veranderingen. De stad aan de rivier wordt een stad die de rivier omarmt. Daarom is er een kunstenaar gezocht die de waterkering van 'de oudste stad van Nederland' van een eigentijds kunstproject zou kunnen voorzien.
Uit meerdere voorstellen werd het plan van Julius Popp (1973 Neurenberg) gekozen.Hij heeft gezocht naar een kunsttoepassing die het wezen van het stadsaanzicht niet aantast en tegelijkertijd een grootse impact heeft.
De kunstenaar heeft bedacht om bij het westelijk deel van de Waalkade (van de Grotestraat tot Spoorbrug) aan de kademuur een installatie aan te brengen. Uit deze installatie valt langs de muur een watergordijn naar beneden. Dat gebeurt in delen. Die delen zijn per computer geprogrammeerd.
Het water wordt onderaan de muur opgevangen, gefilterd en weer opgepompt voor de volgende valpartij.
De toeschouwer krijgt het beeld van een over en langs de muur rollende vloedgolf. De golven worden met lichteffecten ondersteund. Er kunnen drie beelden worden opgeroepen. Een voortrollende golf langs de totale kademuur. Een barcode-achtig effect over de volle lengte van de kademuur. Of gelijktijdige ‘overstromingen’ op meerdere plekken.
Juist hier aan de Waalkade roept dit monumentale beeld van stromend water op treffende wijze vragen op over onze relatie met het water.
Klik op de kaart om de locatie te openen in Google Maps.
