In 1982, nadat de nieuwe waterkeringmuur is gerealiseerd, wordt de Waalkade verfraaid met het Labyrinth. Het ligt op de plaats waar tot 1881 de oude Waalhaven heeft gelegen. Het ontwerp is in opdracht van de gemeente Nijmegen gemaakt door de kunstenaar Klaus van de Locht. De beeldhouwer Jaap van Hunen richtte de directe omgeving in.
Al sinds de oudheid laten kunstenaars zich inspireren door het labyrint.
Koning Minos van Kreta liet een enorm labyrint bouwen om er de Minotaurus in op te sluiten.
Aan dit monster (half mens, half stier) werden ieder jaar 7 jongens en 7 meisjes geofferd. Uiteindelijk weet de held Theseus de Minotaurus te doden. Hij vindt zijn weg terug uit het labyrint met behulp van de draad van zijn geliefde Ariadne.
In de Renaissance kwam het thema voor op schilderijen.
In de jaren '90 legden kunstenaars levensgrote labyrinten aan in het landschap.
'Het labyrint is een metafoor voor de levensloop, een mogelijkheid de vragen naar een zinvol leven te beantwoorden. Een steun voor de mens die op zoek is naar zichzelf. Maar ook staat het labyrint voor de geordende baan van de sterren en de kosmos, waar de mens deel van uitmaakt' aldus Klaus van de Locht.
Het Labyrinth heeft een circelvorm met een diameter van 24 meter. Het bestaat uit waterkanalen, geordend in negen concentrische circels. Evenwijdig aan de kanalen bevindt zich een loopppad van basaltstenen van 350 meter lang. In de kanalen staat leidingwater. Bij hoge waterstanden loopt het Labyrinth onder water. Het midden wordt gevormd door een kleine sluitsteen, een ronde basaltsteen opgevist uit de Waal en door de kunstenaar voorzien van een klein labyrint.
Het beeld intrigeert en nodigt uit om te verkennen.
Vaak spelen er kinderen op het Labyrinth, ze springen van de ene ring naar de andere of laten stokjes drijven in de met water gevulde geulen.
Klik op de kaart om de locatie te openen in Google Maps.
