Dit kunstwerk is speciaal voor dit park in deze wijk gemaakt. Dat is een van de redenen waarom juist hier voor deze kunstenaar gekozen is. Een wijkcomité is van het begin af aan bij de opdracht betrokkenen, heeft het ontwikkelingsproces kritisch gevolgd en de kunstenaar van informatie en ideeën voorzien. Hierdoor ontstond er al snel een klein pakket van eisen waaraan het beeld zou moeten voldoen. Het moest een begrijpbaar beeld worden, dat was snel duidelijk. Hatert is nu een gemêleerde wijk, maar is in eerste instantie gebouwd als een arbeiderswijk. De geschiedenis van de wijk, hoe het hier vergaan is en vergaat is belangrijk en krijgt in het beeld zijn weerslag.
Door wat er allemaal speelde in de wijk, er waren nogal wat strubbelingen, ontstond het uitgangspunt van een wachter, een beeld van iemand of van iets, dat over het gebied waakt. Verschillende ideeën zijn daarvoor ontwikkeld, maar een uil was de oplossing. Een uil heeft de betekenis van een waker en is verbonden met de nacht. In alle culturen, staat de uil voor wijsheid. Die combinatie van nacht, bewaker en wijsheid, is voor een beeld hier in de wijk Hatert interessant. Een uil is een wonderlijk dier dat geruisloos kan vliegen en ongelooflijk goed kan zien en horen. Juist op deze plek, op het heuveltje in het park, door dat hoge standpunt, kijkt hij uit over het park en de wijk. Daarnaast zit hij ook nog eens een keer op een aambeeld, het symbool voor arbeid en kracht. Dat is weer een link met de geschiedenis van de wijk. In de loop van het ontwikkelingsproces ontstond het idee nóg iets bijzonders toe te voegen aan het beeld dat ook weer ontleend is aan een bijzondere eigenschap van dit dier. De grote kop staat op een lager en kan bij harde wind draaien; de oogkassen werken als een soort zeil. Het idee van de speurende waker wordt hiermee nog een keer op verrassende wijze verbeeld.
Voordat het beeld in aluminium gegoten is, is het in het groot uit piepschuim gesneden. Dat materiaal is nu, na het gieten in de huid van het aluminium nog goed zichtbaar. Je kunt zien dat dat snijden en gutsen niet heel gedetailleerd en vrij snel gedaan is. De huid is robuust en de grote, voor uilen zo kenmerkende oogkassen lijken in één gebaar te zijn uitgehold. In de techniek, zoals het beeld in elkaar is gezet, uit twee delen, zit ook een verwijzing naar speelgoed. Je ziet de lasnaad van de twee delen over de lengte lopen. Die lasnaad is wel afgewerkt, maar nog steeds zichtbaar. Goedkoop blikken speelgoed wordt ook zo in twee delen aan elkaar geklonken. Het beeld gaat over die oogkassen, die zijn het belangrijkst. Dat is benadrukt door veel van de andere details, bijvoorbeeld de klauwen, minder uit te gutsen. Het is een intuïtieve verschijning van dat type beest. Daarom de sterke focus op die oogkassen. Ze omvatten bijna eenderde van het beeld. Alphons ter Avest beoogde een beeld wat zich in betekenis, en techniek met de locatie verbindt; dat het alleen maar zó kan zijn voor deze plek. Een wakende uil voor het parkje in Hatert Nijmegen: De Nachtwachter.
Klik op de kaart om de locatie te openen in Google Maps.
